Bóg jest dobry, ale często nie dajemy Mu szansy, aby nas swoją dobrocią obdarzył i odwracamy się do Niego plecami. Otrzymaliśmy wolną wolę i najlepszą rzeczą jaką możemy zrobić dla swojego dobra to podjąć decyzję o pójściu za Nim.

„Gdy zbliżał się już w swojej podróży do Damaszku, olśniła go nagle światłość z nieba. A gdy upadł na ziemię, usłyszał głos, który mówił: «Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?» «Kto jesteś, Panie?» – powiedział. A On: «Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. Wstań i wejdź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić»” (Dz 9, 3-6).

Dwa dni temu przeczytałem słowa, które wzbudziły we mnie wielką tęsknotę: „znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali (Dz 2,1.2). Pod wpływem tego doświadczenia powstały Dzieje Apostolskie lub jak się często mawia – Ewangelia Ducha Świętego – opis idealnego, zdrowego, misyjnego Kościoła.

Podczas wczorajszego spotkania ulicznego Ukrainka, która strzygła osoby bezdomne, podeszłą wzruszona.
– Jestem tak bardzo dotknięta dzisiejszym spotkaniem. Wszyscy mężczyźni, których strzygłam płakali – sprawozdała ze łzami w oczach.

Muzycy też byli poruszeni. Wiele osób przystawało i słuchało z przejęciem mówców. Sam czułem się nadzwyczaj szczęśliwy. Myślałem, że to może moje subiektywne wrażenie, ale nie. Kolejne osoby potwierdzały, że coś „wisiało” w powietrzu. Małżeństwo, o które się modliłem płakało. Agresywny w dyskusji człowiek w pewnym momencie stał skruszony, gdy bracia położyli swoje ręce i modlili się o niego. Na końcu modliliśmy się wspólnie o naszego chorego przyjaciela. Obcy ludzie wołali do Boga o niego i też płakali.

Chcę tego więcej!

Maciek

Tydzień temu pogoda była wisielcza. Było ciemno, zimno, wiał wiatr. Nie rozstawialiśmy sprzętu nagłaśniającego, bo nie było ku temu warunków. W zasadzie na spotkanie dotarły tylko osoby bezdomne, a także duża ilość wolontariuszy (jakoś tak jest, że czym gorsza pogoda, tym przychodzi ich więcej). Pomodliliśmy się. Rozdaliśmy zupę i zaczęliśmy rozmawiać. Pierwszy napotkany przeze mnie bezdomny mężczyzna wyznał, że to jego szósty raz na naszym spotkaniu. Nie przypominałem go sobie. Było mi wstyd, że przychodził niezauważony. Piotr nie pije. To rzadko spotykane zjawisko, aby osoba, która mieszka na ulicy nie była uzależniona. Z wykształcenia jest fizykoterapeutą. Inteligentny człowiek z dużą wiedzą, w nieoczekiwanych okolicznościach znalazł się na ulicy, w miejscu, w którym nie umiał sobie radzić. Pomodliliśmy się o niego i udzieliliśmy mu podstawowej pomocy. Zapewniliśmy mu wyżywienia na kolejne dni i okulary do czytania Biblii. Rozpłakał się z radości. Długo się przytulaliśmy. Powiedział, że po raz pierwszy od tygodni spotkało go jakieś dobro.

„Wtedy Jezus rzekł do swoich uczniów: <<Jeśli ktoś chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je. Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł? Albo co da człowiek w zamian za swoją duszę? Albowiem Syn Człowieczy przyjdzie w chwale Ojca swego razem z aniołami swoimi i wtedy odda każdemu według jego postępowania. Zaprawdę, powiadam wam: Niektórzy z tych, co tu stoją, nie zaznają śmierci, aż ujrzą Syna Człowieczego przychodzącego w królestwie swoim.>>” (Mt 16, 24-28)

Idąc drogą którą szedł Jezus Chrystus zyskujemy życie. Nie chodzi o to tutaj, na ziemi, ale życie wieczne. Życie które nigdy nie przeminie. Jest ono obiecane tym, którzy szukają Królestwa Bożego. Bieganie za przyjemnościami tego świata może przynieść człowiekowi wielką stratę – można ponieść trwałą szkodę na duszę. Pewnego dnia każdy z nas osobiście stanie przed Bogiem i rozliczy się z czasu, który mu powierzono tutaj na ziemi.

Choć deszcz padał przez cały dzień, Bóg wysłuchał naszej prośby i na czas trwania spotkania Kościoła Ulicznego ustał. Było to bardzo dobre spotkanie. Mieliśmy wiele wspaniałych rozmów i modlitw. Widzieliśmy jak wiele osób stawiało pierwsze kroki wiary. Pełny obraz tego wszystkiego, co dzieje się na ulicy zobaczymy w przyszłości, mamy nadzieję, że w niedalekiej.

Karol

„Jak łania pragnie wody ze strumieni, tak dusza moja pragnie Ciebie, Boże!
Dusza moja pragnie Boga, Boga żywego: kiedyż więc przyjdę i ujrzę oblicze Boże?
Łzy stały się dla mnie chlebem we dnie i w nocy, gdy mówią mi co dzień: «Gdzie jest twój Bóg?»
Gdy wspominam o tym, rozrzewnia się dusza moja we mnie, ponieważ wstępowałem do przedziwnego namiotu, do domu Bożego, wśród głosów radości i dziękczynienia w świątecznym orszaku” (Psalm 42, 2-5).

Pragniemy zachęcić mieszkańców do pogłębiania swojej relacji z Bogiem. Żywej relacji z żywym Bogiem. Kiedy poznajemy osobiście Boga, zdajemy sobie sprawę że to On jest tym szczęściem, radością i miłością, której przez całe życie szukaliśmy. Nasza dusza potrzebuje Boga. Tylko w Nim możemy naprawdę odpocząć. Kiedy czytamy Biblię, Bóg do nas przemawia. Nasza dusza znajduje spokój i pocieszenie. Czujemy się wtedy ważni, kochani i potrzebni. Tacy jesteśmy w Bożych oczach. Bóg jest dobry, ale to my decydujemy czy pójdziemy w Jego kierunku.

Jest połowa października, a na zewnątrz jest prawie 20C. Jest ciepło. Ulice są pełne przechodniów. Zespół gra, a wokół trwają rozmowy i modlitwy. Piękny to widok, bo świadczący o szacunku, trosce i przyjaźni. Spotkanie jest wymarzone. Zarówno wolontariusze jak i przechodnie są dotknięci Bożą obecnością.  Amen!

Karol

„Wtedy Piotr zbliżył się do Niego i zapytał: «Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat wykroczy przeciwko mnie? Czy aż siedem razy?»  Jezus mu odrzekł: «Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy” (Mt 18, 21-22).

Dlaczego mamy przebaczać? Dlaczego mamy wybaczać tym, którzy nas krzywdzą i doprowadzają do łez? Dlatego, że Bóg odpuścił nam nasze winy i wybaczył nasze grzechy, nawet te, których z ludzkiego punktu widzenia się nie wybacza. Dużo trudnych decyzji mamy do podjęcia, często nie wiemy jak się zachować w pewnych sytuacjach, w których sobie po prostu nie radzimy. Zamiast podejmować decyzje samemu, przyjdź z pokorą w czystości serca do Boga i poproś Go o pomoc. Bóg jest dobry! Jego pomoc jest najlepszą opcją z możliwych.

Kilkoro młodych ludzi podchodzi do miejsca, w którym głosimy dobrą nowinę.  Nie wyglądają na zainteresowanych Słowem Bożym. Jednak, gdy Duch Święty przemawia do nich przez naszego brata, jedna dziewczyna postanawia głośno wyznać, że Jezus Chrystus jest jej Panem i przyznać się do Niego przed swoimi przyjaciółmi, którzy twierdzą, że są satanistami.

130 km pokonała starsza kobieta, aby wielbić Boga i oddawać Mu cześć razem z nami. Jest bardzo szczęśliwa. Nawróciła się 52 lata temu. Mówi, że największą jej radością jest jej nawrócona rodzina. Wszyscy synowie, ich żony i dzieci żyją z Bogiem.

Czy zastanawiałeś się, co się z Tobą stanie kiedy pewnego dnia przestanie bić twoje serce? Jezus Chrystus ma ofertę. Jest zapisana w Biblii. Warto się z nią zapoznać.

„Bóg jest dobry!” – brzmi jeden z utworów, który gra dzisiejszy zespół. To stałe motto każdego naszego spotkania.

Nasi przyjaciele z Ukrainy strzygą za darmo osoby bezdomne. Mamy gorący posiłek dla głodnych. Mamy ubrania dla potrzebujących. Modlimy się o tych, którzy cierpią. To wszystko jest możliwe dzięki Bogu, w imieniu Jezusa Chrystusa.

To nie jest łatwe spotkanie. Nie przebiega tak, jak zazwyczaj. W powietrzu unosi się napięcie i zamieszanie.  W pewnym momencie przerywamy spotkanie, chwytamy się za ręce i modlimy się w pokorze. Przychodzi ukojenie, porządek i harmonia. To On!

Karol

„Złożyłem w Panu całą nadzieję. On schylił się nade mną i wysłuchał mego wołania” (Ps 40, 2).

Gdy pokładamy całą nadzieję i ufność w Panu, Bóg może zmienić nasze życie. On jest dobry i chce dla nas jak najlepiej, ale żeby tak się mogło stać, musimy oddać Jemu swoje życie. Jedyną drogą do Ojca jest Jezus Chrystus. To dzięki Niemu możemy dowiedzieć się jaki jest Bóg. Studiowanie Biblii, tego co mówił i robił Jezus Chrystus, jest podstawą do poznania pełni prawdy o Bogu.

Podczas spotkania gościmy wspaniały zespół „Przed Nami”. W jednym z utworów słyszymy słowa „wykonało się”. Jezus dzięki swojej ofierze zgładził grzechy całego świata, także i nasze.  Pytam pewnej rodziny czy wiedzą że Jezus oddał za nich swoje życie żeby mogli żyć wiecznie? Powiedzieli, że nie. Usłyszeli o tym po raz pierwszy.

– Mamy przywilej mówić na ulicy o Jezusie Chrystusie i o dobrym Bogu. Zespół może śpiewać, chwaląc Pana i wywyższając Jego święte Imię. W wielu krajach świata chrześcijanie nie mają takiego przywileju, a nawet mogą z tego powodu zginąć. Modlę się o przełom, aby nikt nie bał się mówić o Jezusie, który przynosi zbawienie – głosi Ela.

Marta z drugiej klasy liceum słucha i jest szczęśliwa, że spotyka ludzi podobnych sobie. Przez wiele w życiu przeszła i Bóg ją uratował.

Mężczyzna z Irlandii dziękuje, że głosimy dobrą nowinę na ulicy. Jest podniesiony na duchu.

Adam dziękuje za modlitwę o niego i jego żonę.

Głodni są nakarmieni. Chorzy zaopiekowani. Smutni pocieszeni. Zespół śpiewa o tym jak dobry jest Bóg.

Karol

„Wykrzykujcie na cześć Pana, wszystkie ziemie; służcie Panu z weselem!
Wśród okrzyków radości stawajcie przed Nim!
Wiedzcie, że Pan jest Bogiem: On sam nas stworzył, my Jego własnością, jesteśmy Jego ludem, owcami Jego pastwiska.
Wstępujcie w Jego bramy wśród dziękczynienia, wśród hymnów w Jego przedsionki;
chwalcie Go i błogosławcie Jego imię!
Albowiem dobry jest Pan, łaskawość Jego trwa na wieki, a wierność Jego przez pokolenia” (Ps 100).

To nasze pierwsze jesienne spotkanie. Wraz ze spadkiem temperatury przybywa ludzi. Kościół, który tworzymy jest dla wszystkich pragnących usłyszeć dobrą nowinę. Nie ma na świecie lepszej wiadomości niż ta że dobry Bóg tak nas kocha że posłał na świat swojego jedynego Syna, aby przez Niego zmyć nasze wszystkie grzechy, abyśmy mogli dostąpić zbawiania i żyć razem z nim w wiecznej chwale.

– Nazywam Boga swoim tatusiem ponieważ Go znam. Bóg uczy mnie i pokazuje jaką drogą mam podążać w swoim życiu. Odpowiada na moje pytania i prośby. Ma dla mnie czas. Zawsze czeka na mnie z otwartymi ramionami. Dzięki Jezusowi mogę spać spokojnie, bo wiem że On jest ze mną. Jestem spokojny o jutro. Wiem że nawet jeśli dzisiaj bym odszedł z tego świata, to wiem dokąd pójdę – do domu mojego Taty. A co stanie się z Tobą kiedy pewnego dnia twoje serce przestanie bić? – pyta Jacek.

Mamy gorącą zupę, którą przygotowała zaprzyjaźniona restauracja. Gra dzisiaj z nami zespół w osobach Jacka, Doroty, Darka i drugiego Jacka. Chwalą Boga swoimi talentami, tworząc wspaniałą atmosferą dla bycie ze sobą w Bożej obecności.
Mężczyzna z Norwegii nie rozumie o czym mówimy, ale podoba mu się ogólny obraz spotkania, gdzie osoby bezdomne są karmione, ktoś przemawia, ktoś o kogoś się modli, zespół gra. Szczególnie porusza go muzyka, bo sam jest muzykiem. Gra na skrzypcach w filharmonii. Z radością przyjmuje Biblię. Przytulamy się w braterskim uścisku.
– Cudownie. U nas takie rzeczy się nie dzieją, a szkoda, bo życie duchowe nadaje życiu jakości – wyznaje.

Inny mężczyzna słucha muzyki:
– To nie przypadek kiedy ktoś zatrzymuje się, aby posłuchać o dobrym Bogu – zaczepiam go.
– Miałem iść do znajomych, ale przechodząc obok poczułem że mam się zatrzymać – odpowiada z zadumą.
-Duch Święty przyprowadził Ciebie tutaj. Bóg pragnie żebyś miał z Nim relację. On kocha ciebie i tęskni za Tobą. Chciałbym Ci podarować Biblię i pomodlić się o Ciebie. Czy zgodzisz się? – zaproponowałem.
– Chętnie. Możemy się pomodlić.

Sezon jesienno-zimowy został otwarty.

Karol

Właśnie mijają cztery lata działalności Kościoła Ulicznego w Gdańsku! Wspaniałe lata. Owocne lata. Inspirujące lata. Dziękujemy Ci dobry Boże za to że błogosławisz to przedsięwzięcie, za to, że dajesz mądrość, miłość i odwagę do głoszenia dobrej nowiny. Bez Ciebie, Panie, nie byłoby to wszystko możliwe. A to dopiero początek historii, której Ty jesteś autorem. My, wolontariusze, chcemy w niej uczestniczyć przez kolejne lata. Tobie niech będzie Chwała.

– Czytajmy Słowo Boże, bo Bóg może dokonać przez nie zmian w naszym życiu. Doświadczyłam tego sama. Bóg mnie uzdrowił i pomógł w problemach rodzinnych. Bóg jest moją drogą i dzięki Niemu wiem dokąd nam iść. Jezus jest prawdą, a w Nim tkwi sedno wiary i zbawienia.  Bądźmy pokorni przed Bogiem, żeby mógł działać w naszym życiu – głosi Agata

Bóg przyprowadza nowych ludzi, którzy są gotowi na przyjęcie Jezusa Chrystusa do swojego życia. To jest niesamowite, kiedy pod wpływem Ducha Świętego osoby zatrzymują się, słuchają Słowa Bożego i zaczynają płakać, bo ich serce zostało skruszone.

Nasi bracia z Ukrainy, którzy strzygą za darmo osoby ubogie, mówią że Duch Święty rozpala ich serca i dlatego mają w sobie  tyle radości. Z tego powodu pragną służyć drugiemu człowiekowi.

Idziemy do restauracji, aby podsumować cztery lata pracy na ulicy. Kolacja jest wyśmienita, ale nie jedzenie jest najważniejsze. Świadectwo płynie po świadectwie. Nie da się spisać tego wszystkiego co Bóg uczynił przez ostatnie lata na ulicy. Dlatego kochamy Kościół Uliczny, bo On bez przerwy nas zaskakuje, a my lubimy niespodzianki.

Karol

„Nie bierzcie więc wzoru z tego świata” (Rz 12,2).

– Nie idźcie za tym, co widzą wasze oczy, czego pożąda wasze ciało. Podążajcie za wolą Boga. On chce dla waszego dobra. Pożądliwości prowadzą do problemów. Gdy przychodzimy w pokorze do Boga, gdy wyznajemy Mu swoje grzechy i zwracamy się do Niego w czystości serca, On jest w stanie dać nam nowe myśli i pomóc w naszych zmaganiach.

Nasz brat, Rysiu, opowiada swoje świadectwo. Chwali Boga, który zmienił jego życie. Opowiada o swoim uzdrowieniu. Wszyscy słuchacze są poruszeni jego szczerym i pięknym wyznaniem.

Łaska Boża dostępna jest zawsze i dla każdego. Nawet dla tych, na których ciąży pycha, chciwość i pożądliwość. Bóg zaprasza, aby doświadczyć Jego wierności i zmiany życia.

Pan Jakub jest hodowcą owczarków niemieckich. Żyje spokojnym życiem na emeryturze. Przychodzi na spotkania Kościoła Ulicznego, bo odczuwa przyjemność, kiedy słucha Bożego Słowa i gdy widzi zmiany w życiu ludzi, który tam się znajdują.

„Starajcie się jednak nie o ten nietrwały pokarm, ale o pokarm dający życie wieczne, a który może wam zapewnić Syn Człowieczy. Po to właśnie posłał Mnie Bóg Ojciec” (J 6,27).

– Jezus jest dla nas odżywczym pokarmem, treścią, która wypełnia pustkę w sercu, sensem życia który poszukujemy – mówi Jacek.

„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15).

Te słowa Jezusa szczególnie dotykają naszych serc. Tutaj pod Złotą Bramą mamy okazję tego doświadczać. Spotykamy ludzi z całego świata. Opowiadamy o miłości Boga i mocy Ducha Świętego. Cudowne miejsce!

Karol